Dlaczego Akcja
„Czytam sobie”?
Czyli co i po co zmieniać

My, Polacy, czytamy niewiele. Ponad połowa z nas nie czyta książek w ogóle. 
To bardzo mało – dwa razy mniej niż chociażby w Czechach.

Można oczywiście zadać pytanie – a na co w ogóle nam to czytanie? 
Czy nie znamy ludzi nieczytających i bardzo szczęśliwych? Tak, znamy.
Znamy też wyniki badań, które dowodzą, że czytanie poszerza kompetencje leksykalne, rozwija wyobraźnię, wzbogaca emocjonalnie, stymuluje inteligencję.

Tak, badania to jedno. Ale mamy też własne doświadczenie. Nasze przeżycia z książkami – dobre i złe – podziw i irytację. Bo biorąc książkę do ręki otwieram się na słowo. To słowo może mi odpowiadać, ale nie musi, może być dla mnie zrozumiałe, czasem będzie wyzwaniem. Może być źródłem radości, może być powodem wściekłości. Zawsze jednak będzie otwarciem się na innego; zawsze będzie szansą na dialog.

Tak, zdecydowanie warto czytać!

Badania Biblioteki Narodowej wykazują, że czytanie jest dziedziczne – że dzieci czytają tam, gdzie rodzic czyta. Wiadomo też, że bakcyl czytania w ogromnej większości wypadków homo lector połyka za młodu. Ergo – jeśli chcemy, byśmy my, Polacy czytali więcej – trzeba najpierw sprawić, by dzieci zaczęły czytać. Za jakiś czas wyrosną z nich czytający dorośli, którzy z kolei swoim świadectwem sprawią, że ich dzieci będą czytały.

Angażujemy swój czas, wysiłek i środki, by pokazać dzieciom, że czytanie jest świetne. 
Bo wierzymy, że czytanie jest przyjemnością i wartością zarazem. 
Bo kochamy czytać i wierzymy, że warto poprzez książki otwierać się na słowo i dialog.

Maria Deskur, 
Dyrektor Wydawniczy
Egmont

Oto lista atrakcyjniejszych pytań o szkołę, na które odpowiedź nie będzie taka oczywista. Może nie są doskonałe, ale warto je zadawać, gdyż można dzięki nim poznać spostrzeżenia dziecka, jego myśli i uczucia na temat szkoły.

20 pytań o to, jak minął dzień w szkole

1. Co było najlepszą rzeczą, która zdarzyła się dzisiaj w szkole? (Co było najgorszą rzeczą, która stała się dzisiaj w szkole?)

2. Powiedz mi, z czego się dziś śmiałeś/-aś?

3. Gdzie jest najfajniejsze miejsce w szkole?

4. Powiedz mi, jakie dziwne słowo dziś usłyszałeś/-aś?

5. Obok kogo siedziałeś/-aś podczas obiadu?

6. W jaki sposób pomogłeś/-aś dzisiaj komuś?

7. Wymień jedną rzecz, jakiej nauczyłeś/-aś się dzisiaj, a jakiej nie znałeś wczoraj?

8. W którym momencie w szkole byłeś/-aś dziś najszczęśliwszy/-a?

9. W którym momencie w szkole dzisiaj się nudziłeś/-aś?

10. Z kim chciałeś/-aś się dzisiaj bawić na przerwie, a nie miałeś/-aś okazji?

11. Opowiedz mi o czymś dobrym, co się dziś wydarzyło.

12. Co możesz zrobić, by dowiedzieć się jak najwięcej podczas lekcji?

13. Jakie jest najlepsze miejsce na zabawę podczas przerwy?

14. Kto jest najzabawniejszą osobą w twojej klasie? Dlaczego jest taki/-a zabawny/-a?

15. Jaki element obiadu smakował ci najbardziej?

16. Jakbyś jutro mógł na jeden dzień stać się nauczycielem, co byś zrobił/-a?

17. Jeśli mógłbyś zamienić się miejscami z kimś w klasie, to z kim? Dlaczego?

18. Powiedz mi o trzech różnych sytuacjach, w których użyłeś/-aś dzisiaj w szkole ołówka.

19. Jeśli do klasy przyleciałby statek kosmiczny, kogo chciałbyś/-abyś, aby zabrał? Dlaczego?

20. Jeśli grałaby w szkole muzyka, jaką piosenkę byś wybrał/-a?

Źródło: dziecisawazne.pl

Dlaczego warto?

Ponieważ to doskonały sposób na spędzenie wolnego czasu, to alternatywa dla telewizji, i komputera. Gry planszowe uczą współzawodnictwa, logicznego myślenia, przewidywania, wyobraźni i współpracy.

Współzawodnictwo

Gry planszowe uczą zasad współzawodnictwa – prędzej czy później dzieci staną w obliczu jakiegoś wyścigu do celu. Planszówki dają im możliwość przygotowania się do tego, na czym polega zdrowe współzawodnictwo i jakim regułom powinno podlegać. Gry planszowe uczą uczciwości.

Logiczne myślenie

Rozwijają logiczne myślenie – wspierają analizę i syntezę, uczą jak odczytywać fakty, zmuszają do główkowania i poszukiwania najlepszych rozwiązań, uczą matematyki i ekonomii – zaczynając od umiejętności zwykłego liczenia, poprzez zasady inwestowania, po szacowanie zysków, uczą negocjować – nie raz i nie dwa dziecko będzie miało okazję wejść w asertywną dyskusję, starając się coś dla siebie ugrać.

Przewidywanie

Gry planszowe uczą przewidywać – kształtują w dziecku umiejętność myślenia o kilka kroków w przód, by wygrać lub uniknąć błędu, uczą strategii – dziecko uczy się planować swoje działania, postępować według ustalonego schematu oraz modyfikować go, w razie potrzeby.

Wyobraźnia

Współczesne gry dla dzieci, pełne bajkowych, kolorowych postaci potrafią ożywić dziecięcą wyobraźnię w zupełnie, niekiedy, nieoczekiwanym kierunku, rozwijają samodzielność – na początku dziecko potrzebuje pomocy kogoś dorosłego, w celu opanowania reguł gry, później uczy się podejmowania samodzielnych decyzji i działania w pojedynkę.

Współpraca

Gry planszowe uczą współpracować – umiejętność ta rozwija się wspaniale w grach zespołowych, dzieci przyswajają ogólne zasady współpracy i pracowania na wspólne konto, uczą pomagać, oraz uczą, że można wspaniale spędzać czas z własną rodziną.

Nauka przez zabawę

Żadne dziecko nie oprze się fajnej i ciekawej grze i pomimo, że będzie w niej musiało przeczytać jakieś słowo lub pomnożyć daną cyfrę przez drugą, to chętnie chce w nią grać. Gry planszowe pomogą dzieciom poznawać zasady fair play i wdrażać je w życiu.

W sobotę 3 października 2015 r. na PGE Narodowym odbędzie się trzecia edycja "Planszówek na Narodowym". Warszawski Festiwal Gier Planszowych to spotkanie dla wytrawnych graczy i zupełnych nowicjuszy w temacie planszówek.

Znów zapraszamy do grania na stadionie PGE Narodowym. Dostępną przestrzeń podzielimy na kilka sektorów: dla graczy dorosłych, dla najmłodszych dzieci i ich rodziców, sale do grania z wypożyczalnią gier, sale turniejowe, sektor sprzedażowy. Mamy więcej powierzchni niż w 2014 i zajęcie dla oczekujących na wejście. Wstęp na Festiwal jest bezpłatny. Zapraszamy dorosłych, młodzież i dzieci.

http://planszowkinanarodowym.pl/

Jak zachęcić dziecko do rysowania?

Gdy dziecko nie przejawia do chęci do rysowania, nie osiągniemy wiele, zmuszając je. Wystarczy, by kredki i papier były zawsze pod ręką, gdyby zmieniło zdanie.

Motywuj, nie oceniaj

Wspólne rysowanie i tworzenie z dzieckiem to zabawa, czyli z założenia ma być źródłem przyjemności. Pod przymusem lub pod presją nic z tego nie wyjdzie. Dlatego trzeba pamiętać o kilku zasadach wspierających zainteresowanie dziecka procesem twórczym:

• Zachęcaj dziecko z otwartością i ciekawością. Pomocne może być zadawanie pytań dostosowanych do jego wieku. Na przykład:
  – Gdy na dworze jest burza, rozmawiamy o lęku: Jak sądzisz, jakie oczy miałaby sarenka w lesie w czasie burzy? A jakie ma, gdy świeci słonko? Może udałoby nam się je narysować, masz ochotę?
  – Po udanych urodzinach: Co chciałabyś zapamiętać z tych urodzin? Może narysujemy te rzeczy na pamiątkowym plakacie?
• Rozmawiajcie o kolorach i kształtach: Jakiego koloru jest ten kotek na płotku? Ciekawa jestem, czy mamy taką kredkę? O, zobacz, do jakiego kształtu podobny jest brzuszek tego misia? A jego nosek – co to mógłby być za kształt? Jakie kolory lubisz? Co w naszym domu jest w takim kolorze?
• Etykietki, zarówno te pozytywne, jak i negatywne, opisują rzeczywistość statycznie. Gdy dziecko narysuje zoo, a w nim słonia, krokodyla i zebrę, zamiast powiedzieć „O, jakie ładne zoo”:
  – Porozmawiajmy z dzieckiem o tym, co widzimy na rysunku: Widzę, że narysowałeś zebrę i ona ma takie paski w różne strony. Jest też słoń i ma duże uszy, a tutaj są też kły. I jaki krokodyl. Ma zieloną skórę i żółte pazury – dzięki temu pokażemy dziecku, z jaką uważnością oglądamy jego pracę.
  – Powiedzmy, jak praca dziecka wpływa na nasze życie: Wiesz, bardzo lubię oglądać twoje rysunki. Gdy widzę, jak dobierasz kolory i jakie masz pomysły, to mnie to bardzo interesuje.
  – Zapytajmy dziecko o jego emocje i doświadczenia związane z rysowaniem: Jak się czułeś, rysując krokodyla? Jak zdecydowałeś, której kredki użyć do narysowania nieba? Które zwierzę najbardziej lubisz rysować? – dzięki temu dziecko będzie budowało zaufanie do siebie, pewność siebie i motywację wewnętrzną.
• Wieszajcie razem prace w domowej galerii – można wówczas do nich wracać, rozmawiać o nich i dopytywać, dlaczego dziecko użyło takiej kredki lub co mu się podobało w wykonywaniu danej pracy.

Pamiętajcie, że dziecko uczy się poprzez obserwację. Rodzicu, chwytaj kartkę, kredkę i pędzel i bawcie się sztuką! To będzie nie tylko dobra zabawa, lecz również nauka i jednoczesna okazja do budowania relacji opartej na wzajemnym zaufaniu, akceptacji i szacunku. Zatem pobudźcie wyobraźnię i do dzieła!

Źródło: www.dziecisawazne.pl